Rowerem górskim po single trackach

Single tracki to szczególnie lubiane przez bikerów wymagające odcinki trasy ze specjalnie wyprofilowanymi zakrętami oraz z kamieniami i korzeniami w podłożu.

Aby umożliwić optymalny dobór trasy, single tracki dzieli się nie tylko na stopnie trudności: lekki (oznakowany na niebiesko), średni (oznakowany na czerwono) i trudny (oznakowany na czarno), lecz również według skali od S0 do S5.

Skala orientuje się na przeciętnym użytkowniku wyposażonym w rower aktualny pod względem technicznym. Odcinki oznaczone S0 i S1 przypisane są do trasy niebieskiej, a zatem najłatwiejszej, przy czym odcinki skali S0 nie wymagają żadnych szczególnych umiejętności. Na szlaku z oznakowaniem S1 można napotkać drobne przeszkody, takie jak płaskie korzenie i niewielkie kamienie. Na trasach o średnim stopniu trudności i skali S2 trzeba się już liczyć z łatwiejszymi ciasnymi zakrętami. Również korzenie i kamienie będą nieco większe.

Skala S3 do S5 przypisana jest do tras trudnych (czarnych). Trasa S3 wymaga już bardzo dobrego opanowania roweru. Wyzwaniem są duże odłamy skalne, wysokie hopki, ciasne zakręty z bandami i śliskie podłoże. Natomiast do pokonania tras S4 i S5 konieczne są specjalne techniki jazdy – w tych skalach do standardów należą ciasne, ostre zakręty z hopkami, ekstremalnie strome podjazdy, teren usiany większymi odłamkami skalnymi (S4) lub nawet piargi (S5).